Green Sky with Flowers — świat według Eithne

Co się u mnie działo od momentu zniknięcia na początku czerwca? Już opowiadam.

Po pierwsze: byłam na swoim wymarzonym koncercie. Wiem, że prawie 7 lat czekania, to niewiele w porównaniu tym ile na takie wydarzenie czekali inni, ale i tak to było dla mnie spore przeżycie. Chodzi mi o koncert Paula McCartneya w Warszawie. Tak, tak, uwielbiam piosenki takiego "dziadka" :) Mimo, że facet ma 71 lat, to jest w lepszej kondycji niż nie jeden jego rówieśnik. Przy okazji zwiedzałam Stadion Narodowy i na własnym słuchu doświadczyłam tego, że jednak to miejsce (przynajmniej przy zamkniętym dachu) nie nadaje się na takie koncerty. Chwilami po prostu słychać było, że jest cos nie tak, a śpiewanie ludzi pod sceną usłyszałam dopiero na sam koniec, niemal trzech godzin koncertu.  Mimo wszystko zbieram na następny koncert, najlepiej, żeby był też w Polsce, bo koniecznie chce jeszcze raz posłuchać Paula mówiącego po polsku, na żywo. A o koncercie pewne jeszcze kiedyś wspomnę na blogu. 

Po drugie: od srody mam tytuł licencjata :) Teraz pozostało już tylko kilka formalności i już niedługo będę mogła powiedzieć, że jestem studentką studiów magisterskich.

Na koniec kilka słów o zdjęciach, które są efektem ubocznym zdjęć do pracy licencjackiej, kiedy pozwiedzałam trochę łódzkie podwórka. Niektóre są naprawdę niesamowite i mają kocich lokatorów. Kot, albo raczej kotka, na zdjęciu dała się tylko sfotografować, ale kot włóczący się przy lecznicy weterynaryjnej dał się też pogłaskać. Bardzo mi się spodobały takie wędrówki, więc spodziewajcie się większej ilości zdjeć podwórkowych :)